تمام مسیر را خودش یک بار امتحان کرده است.

با فراز و نشیب ها و افت و خیزهای راه کاملا آشناست.

می داند اگر کسی بخواهد همراهی اش کند باید چه لوازمی با خود داشته باشد.

به کارهایی که دیگران باید انجام دهند تا مقصد برای همگان در دسترس باشد واقف است.

دیگران را برای بودنِ در مسیر پرورش می دهد و کارها را به آنها واگذار می کند.

هدایت گر بودن راه آنقدر برایش روشن است که از ذوق اینکه می خواهد «همه و همه» در مسیر قرار گیرند،?آرام و قرار ندارد.

مدام در تکاپو، سعی و مجاهدت است، تا یک وقت راه برای دیگران سنگین نیاید و تا می شود مبهم نباشد و مردم در ورود به مسیر، کوتاهی نکنند.

نه تنها خودش هدایت گر است و دست دیگران را می گیرد که دستان خودش نیز در دستان هدایت گری ست که قدرت و علمش تا بینهایت است.

به این چنین آدمی باید اطمینان کرد و چشم بر دهانش دوخت و گوش به حرف هایش داشت تا شمه ای از رازهای هستِ در هستی با ما نیز واگویه شود.

و الا در پیچاپیچ روزگار و ندانستن قواعد حرکت، و بی توجهی به آنچه او با ما در میان می گذارد، ضرر کرده ایم،?چرا که از آنچه در در ما به ودیعه گذاشته شده برای چریدن استفاده کرده ایم نه پرواز.

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

1. سوره مبارکه طارق،سوره مبارکه بلد،سوره مبارکه عصر، سوره مبارکه نور.